Dag 23: Prachtige rit naar June Lake

Bijna opgelucht rijden we weg uit Las Vegas. Geen verkeerd woord over ons hotel, dat was geweldig hoor. Ook de service, zoals vanmorgen weer, bellman die alle bagage bij en in de auto brengt, auto die wordt opgehaald, prima. Maar wij rijden vrolijk naar de rand van de stad, waar ik online een Mimi´s Café had gezocht voor ontbijt. Zo ver mogelijk van de drukte, maar wel nog in Las Vegas, want hier duik je van de stad zo de woestijn in om dan heel lang geen restaurant of winkel meer te zien. We ontbijten rustig, ik eet nog heel voorzichtig, maar het is prima.

Dan duiken we de woestijn in, highway 95. Geen Death Valley, we zijn gewoon wat klaar met woestijn en toeristen en gaan dus pas een stuk boven Beatty (leuk plekje in de middle of nowhere trouwens!) via de NV266 en de CA168 richting de Sierra Nevada. Het wordt een onwijs mooie route. Het stuk woestijn is onvermijdelijk, veel militaire installaties buiten Las Vegas, maar zodra we de neus naar het westen zetten, rijden we continue richting de besneeuwde bergen van de Sierra Nevada. Bijna thuis, grappen we, want ook bij ons in Spanje is een Sierra Nevada, op een paar uurtjes van huis. Sierra Nevada is in het Spaanse besneeuwde bergketen, dus zo vreemd is het niet.

 

We stoppen in Bishop, weer zo´n plaatje van een stadje, bij Erick Schat´s Bakkerij. Druk daar! Foto´s maken verboden, geen echt Nederlands menu (mmm, broodje kroket zou lekker zijn), maar wel een heerlijke volkorenboterham met rookkaas voor Albert en ham voor mij. Smullen! We slaan nog wat koeken en snoepjes in, want we weten dat we DJ vandaag heel blij zullen maken met stroopwafels 🙂

Tegen 4 uur rijden we June Lake in, waar we in 2007 met de camper stonden. Een zucht van bewondering. Het is hier zó mooi, maar wel ook heel koud. Gisteren nog een vers pak sneeuw gevallen en vanmiddag wellicht weer. Wij hebben droge wegen en krijgen een mooie kamer met grote badkamer en terras op de bovenverdieping van een cabin. De hele auto wordt nagekeken op voedsel en alles moet mee naar binnen, want er is zojuist een beer gesignaleerd die probeerde in te breken in de restaurantkeuken. Honger dus! We luieren wat, ik lees verder in mijn heerlijke boek van Danielle Steele, voor we gaan eten. In het restaurant is het behaaglijk warm en Albert eet pork tenderloin en ik een gegrild kippetje. Prima!

Op weg naar de cabin moet ik rennen. Na vier dagen geen ontlasting, heb ik vandaag haast. Ik ben op tijd, maar dan krijgen we een probleem. WC verstopt en niet zo´n beetje ook. Albert gaat het melden bij de receptie en komt terug met de melding dat we gaan verhuizen. Weer alles inpakken, weer alle voedsel veilig binnen en op de beren letten en naar de overkant, naar een vierpersoons cabin met een complete woonkamer met bankstel, eettafel en twee slaapkamers. Ach … niet vervelend. Lekker in de luie stoel mijn boek uitgelezen en op tijd naar bed!

Vandaag gaan we eerst maar eens ontbijten in de lodge hier en dan rustig aan op weg naar Smith Valley Dairy. Langs Mono Lake, dat wel!

Klik hier voor de foto´s van deze dag.