Dag 8: Anza Borrego Desert SP

In een strak tempo ruimen we samen het huisje op, pakken we alles zo in dat de koffers vanavond in de auto kunnen blijven en gaat alleen het koffertje met de camera´s, laptop en iPads mee, met daarin de kleding voor morgen en een reservesetje en natuurlijk de grote toilettas. Voor één nachtje gaan we niet alles meesjouwen. Het is niet zo heel heet, dus de koelbox kan ook in de auto blijven.

We ontbijten weer bij Manhattan in the Desert, waar ik toch even moet opmerken dat de serveerster gisteren goed fout zat met haar opmerking dat het echt niet zou gaan regenen. Drie keer per jaar, zei ze. Nou, dat is dan vast gisteren, vandaag en morgen! Het miezert al de hele nacht en dat blijft het doen. We ontbijten licht, de ober kijkt ons aan of we gek zijn als we alleen eieren met wat toast en oranje juice bestellen. We hebben gewoon geen zin om straks 10 kg af te moeten vallen als we terug zijn. Het smaakt prima en geeft ons genoeg energie om te beginnen aan een mooie dag. We rijden via Palm Desert en Indio langs prachtige brede wegen, met aan weerszijden dure resorts en woonwijken, alles dik in de bloemen en prachtige grasveldjes. Wat een water moet dat kosten in een stad waar het nooit regent behalve vandaag. Geen wonder dat er hier zo´n strijd is om water, in Spanje verzin je het gewoon niet om een gazon aan te leggen!

Als we richting Salton City rijden, met de Salton Sea aan onze linkerhand, zien we hoe groot het contrast in dit land kan zijn. Pure armoede, mensen die wonen in trailers op een dorre vlakte waar niks fleurigs aan te zien valt. We stoppen bij een tankstation voor een plaspauze en nemen grote bekers koffie mee en slaan daar ook af naar het Anza Borrego Desert State Park. Langs deze weg staan overal een stukje van de weg af campers en auto´s met trailers, waar allerlei off roadvoertuigen op staan. Hier wordt duidelijk gespeeld in de zandbak! Leuk!

Het landschap lijkt in eerste instantie veel op wat we achter ons eigen dorp gewend zijn, maar verandert later vooral door de meer gekleurde bergen in allerlei schakeringen en er zijn veel cactussen. Dat die bij ons in Spanje zo weinig voorkomen, verbaast me altijd eigenlijk. Het blijft dreigend weer, maar het is wel overwegend droog. Het grote voordeel is dat het rond de 20 graden blijft, ideaal weer als je nog wat wilt doen. Uiteindelijk komen we bij Borrego Springs, het dorp wat hier middenin dit hele grote State Park ligt. We rijden over de rotonde naar het Visitor Center, waar we de prachtige tuin bewonderen en fotograferen. Het informatiecentrum zelf is heel knap onder de grond verborgen. Ik krijg er de gewenste informatie, we willen graag de sculpturen gaan bekijken.

Deze zijn allemaal geplaatst op het grondgebied van Galleta Meadows, waar wijlen Dennis Avery, filantroop, opdracht gaf aan Ricardo Breceda om ijzeren sculpturen te maken waar het publiek van kon genieten. En genieten, dat hebben we gedaan vandaag! We dachten er een paar te gaan zien, maar vonden het zo geweldig dat we ze echt allemaal bekeken en gefotografeerd hebben. Echt zo super, super, supergaaf vonden we het, dat we er geen genoeg van konden krijgen. De meesten stonden in groepjes en je kan er met de auto komen, al was ik wel blij met onze 4×4, want soms was het behoorlijk ruw terrein. De lucht werd ondertussen steeds blauwer en uiteindelijk heb ik er zelfs hele rode wangen van gekregen.

Na al dit moois hebben we een hele lange route door het park gereden richting El Centro, alsof we alleen op de wereld waren, maar echt onwijs mooi. Uiteindelijk belandden we op de I-8, de grote snelweg die parallel loopt aan de Mexicaanse grens. Raar gezicht, zo´n hek op 100 meter afstand waar dan een ander land achter ligt. Zolang we in Californië zijn, is alles rondom ons benut als landbouwgebied met voornamelijk gras voor hooi. We zien heel veel hooiopslag en alles wordt duidelijk bevloeid. Over de grens met Arizona houdt dat op. We passeren de Imperial Sand Dunes, weer zo´n grote zandbak, echt zo´n stuk woestijn zoals je je dat als kind voorstelt en komen dan in Arizona, waar we gaan overnachten in de Candlewood Suites.

Dit is een Extended Stay hotel, maar we konden blijkbaar toch gewoon voor één nachtje boeken. We zijn stomverbaasd over onze kamer, voor 89 dollar. Prachtig! Keuken, enorm bed in een aparte slaapkamer met televisie en nog zo´n ding in de lekkere zitkamer met een heerlijke relaxstoel. En ik zit nu aan een grote eettafel in een heerlijke ruime, zachte bureaustoel. Bijna jammer dat we morgen weer weg moeten. Het enige nadeel is dat er geen ontbijt bij is, maar ja, de meeste mensen zijn hier ook langere tijd. De laundry bijvoorbeeld is wel groot én gratis.

Om deze geweldige dag te vieren, gaan we heerlijk uit eten bij Olive Garden, altijd al een van onze favorieten. Het is er laaiend druk op deze vrijdagavond, maar wij krijgen een mooi tafeltje. We nemen een Italiaanse kaasfondue als appetizer, maar als we die al hebben, komen we erachter dat bij de hoofdgerechten ook nog een soup or salad zit. Albert neemt de salade en eet de fondue verder bijna alleen op, want ik ben direct verliefd op de heerlijke chicken & gnoccisoep. Mán, wat een zaligheid. Hij eet daarna een Gorgonzola steak met pasta en ik een gegrilde zalm met brocolli. Daarna heb ik nog precies plek voor een mini-dessertje (eigenlijk is het een trio, maar je kan er ook één bestellen) van aardbei met witte chocola. Goede espresso maakt het feest compleet. En niet eens duur, we gaan vast nog eens terug deze reis, want dit is echt een toppertje!

Tot morgen, tot Tucson!

 

Klik hier voor de foto´s van deze bijzonder mooie vakantiedag.